«Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνα στην προσευχή.
Η προσευχή είναι το πνευματικό μας βαρόμετρο.
Κάντε ολόκληρη τη ζωή σας μία προσευχή στον Θεό. Να μάθουμε το τυπικό του Παραδείσου, που είναι η αδιάλειπτη προσευχή». (άγιος Παΐσιος)
«Με την προσευχή ο Χριστός μας δίνει τη δυνατότητα να μιλάμε μαζί Του. Η προσευχή είναι συνομιλία με τον Χριστό. Με την προσευχή μπορούμε να μιλάμε συνέχεια μαζί Του. Προσευχή είναι να βάζουμε τον Χριστό στην καρδιά μας, να αγαπάμε τον Χριστό με όλη την καρδιά μας. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς, τόσο μεγαλύτερη σιγουριά νιώθει». (άγιος Παΐσιος)
«Η ταπείνωση έχει μεγάλη δύναμη και διαλύει τον διάβολο.
Είναι το πιο δυνατό σοκ για τον διάβολο. Όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ο διάβολος. Και όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν πειρασμοί. Το «ελέησον με» έχει ταπείνωση και δέχεται η ψυχή το μέγα έλεος του Θεού που ζητάει.
»Ό,τι και να κάνουμε, ταπείνωση-αγάπη-αρχοντιά χρειάζεται. Τα πράγματα είναι απλά. Εμείς τα κάνουμε δύσκολα. Όσο μπορούμε να κάνουμε ό,τι είναι δύσκολο στον διάβολο και εύκολο στον άνθρωπο. Η αγάπη και η ταπείνωση είναι δύσκολες στον διάβολο και εύκολες στον άνθρωπο. Και ένας φιλάσθενος που δεν μπορεί να κάνει άσκηση, μπορεί να νικήσει τον διάβολο με την ταπείνωση.
»Σε ένα λεπτό μέσα μπορεί ο άνθρωπος να γίνει άγγελος ή διάβολος. Πώς; Με την ταπείνωση ή την υπερηφάνεια. Τί, μήπως χρειάσθηκαν ώρες για να γίνει ο εωσφόρος από άγγελος διάβολος; Μέσα σε δευτερόλεπτα έγινε. Ο ευκολότερος τρόπος για να σωθούμε είναι η αγάπη και η ταπείνωση. Γι’ αυτό από την αγάπη και την ταπείνωση να αρχίσουμε και μετά να προχωρήσουμε στα άλλα». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Όσο δίνεις αγάπη τόσο ο Θεός σε ευλογεί». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Πρώτα είναι η πίστη και μετά έρχεται η αγάπη. Πρέπει να πιστεύει κανείς, για να αγαπάει. Δεν μπορεί να αγαπήσει κάτι που δεν το πιστεύει.
»Γι’ αυτό, για να αγαπήσουμε τον Θεό, πρέπει να πιστέψουμε στον Θεό. Ανάλογη με την πίστη που έχει κανείς, είναι και η ελπίδα και η αγάπη και η θυσία για τον Θεό και το πλησίον.
»Η θερμή πίστη στον Θεό γεννάει την θερμή αγάπη στον Θεό και προς τον συνάνθρωπό μας. Πιστεύουμε πολύ, αγαπάμε πολύ. Αν όμως η πίστη μας είναι χλιαρή και η αγάπη μας θα είναι χλιαρή» (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης).
«Για να νιώσουμε την Θεία Κοινωνία, πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις. Η καλύτερη προϋπόθεση είναι η ταπεινή προσπάθεια να κόψουμε τα πάθη μας, για να μείνει στην καρδιά μας ο Χριστός. Αλλιώς ο Χριστός έρχεται με τη Θεία Κοινωνία μέσα μας, αλλά φεύγει αμέσως και δεν αισθανόμαστε τίποτε. Όταν παραμένει ο Χριστός γίνεται μια αλλοίωση στον άνθρωπο.
»Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μέσα τους τον Χριστό από την μία Θεία Κοινωνία μέχρι την άλλη χωρίς διακοπή. Όταν ο ιερέας λέει: «Μετά φόβου Θεού», να σκέφτεσαι ότι γίνεται νοσηλεία και να προσέρχεσαι στην Θεία Κοινωνία με συναίσθηση της αμαρτωλότητάς σου, ζητώντας ταπεινά το έλεος του Θεού». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Να είστε με τον Χριστό, να ζείτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεστε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθει η θεία Χάρη. Αυτό που θα βοηθήσει πολύ είναι να μπει μέσα μας η καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμαστούμε.
»Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλοσύνη. Να προσευχόμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Σκοπός σου να είναι ο εξαγνισμός της ψυχής σου και η τέλεια υποταγή του νου σου, στη θεία Χάρη. Για χάρη αυτού του σκοπού, να κάνεις τα πάντα, να προσεύχεσαι, να μελετάς, να λες την ευχή του Χριστού μας, ταπεινά, συναισθανόμενος ότι έχεις απόλυτη ανάγκη από το έλεος του Θεού και με λίγα λόγια, να κοιτάς τα πνευματικά σου». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης).
«Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες.
Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ο Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες!
»Σκεφθείτε τι θα γινόταν, αν και δύο θυμώνατε εύκολα, θα γκρεμίζατε το σπίτι. Ή, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι! Η αν είναι και οι δύο ευαίσθητοι. Αν συμβεί κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν, ο ένας βοηθάει τον άλλον να απελπισθεί πιο πολύ.
»Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν περισσότερο να βοηθήσουν. Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ο άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα». Αν τα στριμώξουν και οι δύο, θα χάσουν τα παιδιά τους. Και αν τα αφήσουν και οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά ισορροπία.
»Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά. Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ο ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει. Και όταν παίρνει κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ο οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίασή Του.
»Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνον, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα, και τους χωρίζει, όταν αυτά χαθούν. Ενώ, όταν υπάρχει η πνευματική, η ακριβή αγάπη, αν τυχόν ο ένας από τους συζύγους χάσει τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει, αλλά τους ενώνει περισσότερο. Έτσι έρχεται η Χάρη του Θεού». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Πολλές φορές λέω σε μερικούς: «Κανόνισε όπως σε φωτίσει ο Θεός». Όταν λέω «όπως σε φωτίσει ο Θεός», εννοώ ο άνθρωπος να δει τα πράγματα με Θείο φωτισμό και όχι με την ανθρώπινη λογική. Να μη νομίζει πως ό,τι αναπαύει εκείνον είναι και η φώτιση του Θεού.
»Γέροντα, πώς έρχεται ο Θείος φωτισμός;
»Αν ξεσκουριάσουμε τα καλώδια, ο παλαιός άνθρωπος γίνεται καλός αγωγός και τότε περνάει η Χάρη του Θεού και δέχεται το φως Της. Αλλιώς γίνονται βραχυκυκλώματα και δεν ενεργεί η Χάρη.
»Όλη η βάση είναι να προσέξει ο άνθρωπος να μην τον εγκαταλείψει η Χάρη του Θεού, για να έχει τον Θείο φωτισμό. Γιατί αν δεν υπάρχει Θείος φωτισμός, όλα είναι χαμένα». (άγιος Παΐσιος)
«Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι.
Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστεί, αλλά για να ανέβει από τον σταυρό στον Ουρανό. Γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό. Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε ποτέ. Αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε.
»Οπότε και σε τούτη τη ζωή θα χαιρόμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ». Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό. Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξει από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώσει και τόκο.
»Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σε αυτή τη ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι ένα σταυρό αλλά πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός. Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Ο μεγαλύτερος εγωιστής είναι αυτός που ακολουθεί τους λογισμούς του.
Δεν ρωτάει κανένα και τότε αυτοκαταστρέφεται. Μπορεί κάποιος να είναι έξυπνος, τετραπέρατος, αλλά αν έχει θέλημα, αυτοπεποίθηση και φιλαυτία, βασανίζεται συνέχεια. Μπερδεύεται άσχημα και του δημιουργούνται προβλήματα. Για να βρει τον δρόμο του, πρέπει να ανοίξει την καρδιά του σε κάποιο Πνευματικό και να ζητήσει ταπεινά τη βοήθειά του.
»Μερικοί όμως αντί να πάνε στον Πνευματικό, πάνε στον ψυχίατρο. Αν ο ψυχίατρος είναι πιστός, θα τους συνδέσει με κάποιο Πνευματικό. Αν όχι, θα τους δώσει μόνο χάπια. Από μόνα τους τα χάπια δεν λύνουν το πρόβλημα. Χρειάζονται και πνευματική βοήθεια, για να μπορέσουν να το αντιμετωπίσουν σωστά, να καλυτερέψει η κατάστασή τους και να μην ταλαιπωρούνται». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Το Άγιο Πνεύμα, όταν βλέπει την καρδιά μας αγνή, έρχεται και κατοικεί μέσα μας, γιατί αγαπάει την αγνότητα. Γι’ αυτό και παρουσιάστηκε σαν περιστέρι». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
«Όταν ο άνθρωπος εργασθεί τις εντολές του Θεού, κάνει δουλειά στον εαυτό του και καθαρισθεί από τα πάθη. Τότε ο νους φωτίζεται, φθάνει σε ύψος θεωρίας και η ψυχή λαμπρύνεται και γίνεται όπως ήταν πριν από την πτώση των Πρωτοπλάστων.
»Σε τέτοια κατάσταση θα βρίσκεται μετά την ανάσταση των νεκρών. Μπορεί όμως ο άνθρωπος να δει την ανάσταση της ψυχής του πριν από την κοινή ανάσταση, αν καθαρισθεί τελείως από τα πάθη. Το σώμα του τότε θα είναι αγγελικό, άυλο, και δεν θα νοιάζεται για τροφή υλική». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Η γκρίνια γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά.
Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ όποιος σπέρνει δοξολογία δέχεται την θεϊκή χαρὰ και την αιώνια ευλογιά. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώσει ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει.
»Γι’ αυτό απομακρύνεται η Χάρη του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός, τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνωμονεί τὸν κυνηγάει ο Θεὸς με τις ευλογίες Του». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του Θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του.
»Μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. Τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι άγιοι και μας κερνούν.
»Τις γιορτές για να τις ζούμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες αυτές. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή.
»Να μελετάμε και να ζούμε τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν μελετάμε τα γεγονότα της κάθε γιορτής, συγκινούμαστε και προσευχόμαστε με ιδιαίτερη ευλάβεια. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ο άνθρωπος ζει τα γεγονότα, και έτσι αλλοιώνεται.
»Για να ζούμε αυτά τα θεία γεγονότα, πρέπει ο νους να είναι στα θεία νοήματα. Τότε αλλοιώνεται ο άνθρωπος. «Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον», ψάλλουμε. Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε ζούμε και το μεγάλο μυστήριο της Γέννησης του Χριστού. Εγώ εύχομαι η καρδιά σας να γίνεται Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δίνει όλες τις ευλογίες Του». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Στην πνευματική ζωή δεν υπάρχει «κοντά» και «μακριά».Την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις, γιατί ο Χριστός με τη δική Του αγάπη καταργεί τις αποστάσεις. Επομένως, είτε κοντά είτε μακριά βρίσκεται κανείς, νιώθει πάντα κοντά, ότι είναι κοντά στον Χριστό και συνδέεται με τον άλλον αδελφικά με αγάπη Χριστού.
»Δοξολογώ τον Θεό, που η αγάπη μου είναι τέτοιου είδους, πνευματική, αγγελική. Οπότε οι αποστάσεις καταργούνται. Και η επαφή θα υπάρχει μαζί σας και σε αυτή τη ζωή από μακριά και στην άλλη που είναι ακόμη πιο μακριά. Γιατί και εκείνη η απόσταση θα είναι πολύ κοντινή, αφού μας ενώνει η αγάπη, ο Χριστός. Ο Χριστός με την αγάπη καταργεί τις αποστάσεις». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού, και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχει μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.
»Όποιος τα έχει όλα και υλικά αγαθά και υγεία και αντί να ευγνωμονεί τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια.
»Ο άνθρωπος, όταν έχει ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τι του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος, γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Η γκρίνια γίνεται συνήθεια. Γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος.
»Ενώ όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται τη θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώσει ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι’ αυτό απομακρύνεται η Χάρη του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός, τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές. Ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Όταν ο άνθρωπος βοηθηθεί θα πιστέψει στον Θεό και στη μέλλουσα ζωή, την αιώνιο.
»Θα συλλάβει δηλαδή το βαθύτερο νόημα της ζωής, θα μετανοήσει, θα αλλάξει ζωή. Έρχεται αμέσως η θεία παρηγοριά με τη Χάρη του Θεού, η οποία αλλοιώνει τον άνθρωπο, διώχνοντας και όλα τα κληρονομικά του.
»Έτσι έγινε σε πολλούς ανθρώπους που μετανόησαν, αγωνίστηκαν με φιλότιμο ταπεινά, χαριτώθηκαν, έγιναν και άγιοι. Και τους προσκυνάμε τώρα με ευλάβεια, ζητάμε και τις πρεσβείες τους, ενώ πριν είχαν πολλά πάθη και κληρονομικά.
»Το παν είναι η Χάρη του Θεού. Και την ψυχή μπορεί να την βοηθήσει μόνο χαριτωμένος Πνευματικός, με πίστη, που αγαπάει την ψυχή και την πονάει. Γιατί γνωρίζει τη μεγάλη της αξία, τη βοηθάει στη μετάνοια, την ξαλαφρώνει με την Εξομολόγηση. Την ελευθερώνει από το άγχος και την οδηγεί στον Παράδεισο ή πετάει το λογισμό με τον οποίο βασανίζει την ευαίσθητη ψυχή ο πονηρός και θεραπεύεται.
»Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αρρώστια στον κόσμο από το λογισμό. Όταν δηλαδή πείσει ο διάβολος τον άνθρωπο με λογισμούς, ότι δεν είναι καλά. Όμως δεν υπάρχει και ανώτερος γιατρός σε αυτές τις περιπτώσεις από τον έμπειρο Πνευματικό. Ο οποίος εμπνέει εμπιστοσύνη με την αγιότητά του και πετάει αυτούς τους λογισμούς από τα ευαίσθητα πλάσματα του Θεού. Θεραπεύει ψυχές και σώματα δίχως φάρμακα, με τη Χάρη του Θεού, και τους εξασφαλίζει και τον Παράδεισο». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
«Ζητείτε και θα λάβετε, είπε ο Χριστός. Αν αυτό που ζητάς είναι καθαρό και για το συμφέρον σου, θα το λάβεις. Αν ζητάς από τον Θεό δύναμη, για να προσεύχεσαι να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και να βοηθήσει τους άλλους, αυτό είναι καλό και θα σου το δώσει». (άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)
«Να είστε με τον Χριστό, να ζείτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεστε.
» Για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθει η θεία Χάρη. Αυτό που θα βοηθήσει πολύ είναι να μπει μέσα μας η καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμαστούμε.
»Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλοσύνη. Να προσευχόμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Δεν πρέπει να αφήνουμε την ευχή.
»Όταν μας δίνεται η ευκαιρία, να τη λέμε. Να μην τριγυρίζει ο νους μας στα μάταια. Με την ευχή ο νους αναπαύεται και αγάλλεται. Ο νους του ανθρώπου πρέπει να ασχολείται με την ευχή και να μην τρέχει στα μάταια.
»Πρέπει συνεχώς αδιαλείπτως να λέμε την ευχή. Μέσα στην καρδιά μας και τον νου μας πρέπει να μείνει μόνο το όνομα του Χριστού μας. Γιατί όταν εμείς αφήνουμε την προσευχή, την επικοινωνία μας με τον Θεό, τότε ο διάβολος με λογισμούς αρχίζει και μας ζαλίζει και δεν ξέρουμε πλέον ούτε τι θέλουμε, ούτε τι λέμε, ούτε τι κάνουμε». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη.
»Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήσει τον καθέναν, ό,τι κι αν έχει κάνει, όσο αμαρτωλός κι αν είναι. Ο ναός, η Εκκλησία είναι το «σπίτι» του Θεού. Και το δικό μας πραγματικό σπίτι είναι στον Παράδεισο. Εδώ ψάλλουν οι αδελφές, εκεί οι άγγελοι, οι άγιοι. Μέσα στον οίκο του Θεού όπου θυσιάζεται ο Χριστός, πρέπει να είμαστε πολύ ευλαβείς.
»Με μια σταγόνα θεϊκού Αίματος μας εξαγόρασε από την αμαρτία, στη συνέχεια μας νοσηλεύει με τα κιλά Αίματος και μας τρέφει με το Πανάγιο Σώμα Του. Όλα αυτά τα φρικτά και θεία γεγονότα, όταν τα φέρνουμε στη μνήμη, μας βοηθούν να κινούμαστε με ευλάβεια μέσα στο ναό. Αλλά βλέπω στην Θεία Λειτουργία ακόμη και όταν λέει: «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας» και λέμε: «Ἔχομεν πρὸς τὸν Κύριον», λίγοι είναι αυτοί που έχουν τον νου τους προς τον Κύριο». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Μισθό προξενούν στις ψυχές μας είτε κακοί άνθρωποι, είτε απρόσεκτοι που άθελά τους κάνουν κακό στη ζωή μας.
»Γιατί οι πειρασμοί ωφελούν πολύ. Ο Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς, όχι για να μας τυραννά ο διάβολος, αλλά για να δίνουμε με αυτόν τον τρόπο «εξετάσεις» για την άλλη ζωή και να μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις στην Δευτέρα Παρουσία.
»Πρέπει να το καταλάβουμε καλά, ότι πολεμούμε και έχουμε να πολεμήσουμε, έως ότου βρισκόμαστε σε τούτη τη ζωή, με τον ίδιο τον διάβολο. Όσο ζει ο άνθρωπος, έχει πολλή δουλειά να κάνει για την καλυτέρευση της ψυχής του και έχει δικαίωμα να δίνει εξετάσεις πνευματικές. Εάν πεθάνει και δεν περάσει, κόβεται πια. Μετεξεταστέος δεν υπάρχει». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Η ζήλεια, η κατάκριση, ο θυμός, η μνησικακία, όλα από την υπερηφάνεια ξεκινούν.
»Η υπερηφάνεια είναι το Γενικό Επιτελείο όλων των παθών. Αν λοιπόν χτυπήσεις την υπερηφάνεια, χτυπάς όλα τα πάθη και έρχεται μέσα σου η ταπείνωση και η αγάπη. Γι’ αυτό νομίζω αρκετό είναι, να ασχοληθείς ή μάλλον να ανοίξεις μέτωπο μάχης με την υπερηφάνεια. Να στρέψεις όλα τα πυρά προς το κάστρο της υπερηφάνειας, το οποίο μας χωρίζει από τον Θεό.
»Όποιος έχει περισσότερη ταπείνωση, έχει περισσότερο πνευματικό περιεχόμενο. Είναι άτιμη η υπερηφάνεια, είναι φοβερό πράγμα, αφού τους Αγγέλους τους έκανε δαίμονες! Αυτή μας έφερε από τον Παράδεισο στην γη και τώρα από τη γη προσπαθεί να μας στείλει στην κόλαση.
»Όταν ο άνθρωπος έχει υπερηφάνεια τότε λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι. Υπερηφανεύεται, πέφτει και ταπεινώνεται. Ξανά υπερηφανεύεται, πάλι πέφτει, πάλι ταπεινώνεται. Και συνεχίζεται η ίδια κατάσταση σε όλη του τη ζωή, υπερηφάνεια-ταπείνωση, υπερηφάνεια-ταπείνωση. Αυτή η ταπείνωση δεν είναι αρετή· είναι το αποτέλεσμα των πνευματικών νόμων που λειτουργούν. Ταπεινώνεται δηλαδή ο άνθρωπος, χωρίς να το θέλει και χωρίς να βγαίνει τίποτε». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Τί τον κρατάς τον εαυτό σου για τον εαυτό σου;
»Ναι, βρε παιδί, πέταξε τον εαυτό σου. Αν πετάξεις τον εαυτό σου, μετά θα πετάς. Τί τον κρατάς τον εαυτό σου για τον εαυτό σου; Το κομμάτι της αγάπης που κρατάς για τον εαυτό σου, το αφαιρείς από την ολοκληρωτική αγάπη που πρέπει να έχεις για τους άλλους.
»Όσο μπορείς, να βγάζεις τον εαυτό σου έξω από τις ενέργειές σου και να βάζεις μέσα σου τους άλλους. Προσπάθησε αυτό που θέλεις για τον εαυτό σου να το δίνεις στους άλλους. Να δίνεις, να δίνεις, χωρίς να υπολογίζεις τον εαυτό σου.
»Όσο θα δίνεις, τόσο θα παίρνεις, γιατί ο Θεός θα σου δίνει άφθονη τη Χάρη Του και την αγάπη Του. Θα σε αγαπά τόσο πολύ, καθώς κι εσύ πολύ θα Τον αγαπάς, γιατί θα πάψεις να αγαπάς τον εαυτό σου, ο όποιος σου ζητάει να τρέφεσαι από τον εγωισμό και την υπερηφάνεια.
»Και όχι από τη Χάρη του Θεού, που δίνει όλες τις βιταμίνες στην ψυχή και την θεία αλλοίωση στην σάρκα, και κάνει τον άνθρωπο να ακτινοβολεί. Θα εύχομαι πολύ γρήγορα να τα νιώσεις όλα αυτά, για να απαλλαγείς από το βάσανο της φιλαυτίας». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Πρέπει ο άνθρωπος να γνωρίσει τον εαυτό του όπως είναι και όχι όπως τον παρουσιάζει ο εχθρός διάβολος, διότι αυτός ενδιαφέρεται για το κακό μας.
»Ποτέ να μην απελπίζεται, αρκεί να μετανοεί, γιατί και οι αμαρτίες του είναι λιγότερες από του διαβόλου και ελαφρυντικά έχει, επειδή πλάσθηκε από χώμα και από απροσεξία γλίστρησε και λασπώθηκε. Για να γίνει σωστός αγώνας, πρέπει να γυρίζουμε την ρόδα αντίθετα από εκεί που τη γυρίζει ο διάβολος.
»Αν μας λέει ότι είμαστε κάτι, να καλλιεργούμε την αυτομεμψία. Αν μας λέει ότι δεν είμαστε τίποτε, να λέμε: «Ο Θεός θα με ελεήσει». Έτσι απλά αν κινείται ο άνθρωπος, με εμπιστοσύνη και ελπίδα στον Θεό, μπαίνει στην ζωή του η μετάνοια, η ταπείνωση, και ανεβαίνει σε πνευματικά ύψη». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Η μόνη λύση για να αποφεύγεις τους πειρασμούς είναι να συμμαχείς με τον διάβολο.
»Όσο κανείς αγωνίζεται, θα έχει πειρασμούς και δυσκολίες. Και όσο προσπαθεί να αποφύγει τον πειρασμό, τόσο κόντρα του πάει ο διάβολος. Αλλά με τους πειρασμούς, αν τους αξιοποιήσουμε σωστά, δίνεται η ευκαιρία, επειδή μερικές φορές η ζωή μας είναι ενάντια στο Ευαγγέλιο να γίνει σύμφωνα με αυτό». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Όλοι οι πόλεμοι των δαιμόνων εναντίον μας οφείλονται σε μια από τις εξής αιτίες: ή στην φιληδονία ή στην υπερηφάνεια ή στον φθόνο των δαιμόνων.
»Οι εμπαθείς και οι αδύνατοι πολεμούν με τα πάθη τους, οι δυνατοί με τον διάβολο. Όποιος επιχειρήσει να παλέψει αβοήθητος με τα πονηρά πνεύματα, οπωσδήποτε θα θανατωθεί. Η καθαρή προσευχή και η επιμονή στην προσευχή ελκύουν τη Χάρη του Θεού στην καρδιά μας. Η ταπεινοφροσύνη καταπολεμεί τα πάθη και τον διάβολο και αναπληρώνει τα έργα των αδυνάτων.
»Εκείνος που προσεύχεται με ταπείνωση και με φόβο Θεού, ποτέ δεν θα πάθει κακό. Διότι έχει μαζί του τη Χάρη του Θεού. Τα μυστήρια του Θεού αποκαλύπτονται στους ταπεινούς. Χωρίς ταπείνωση, χωρίς άσκηση, ο λόγος του Θεού μένει ανερμήνευτος. Η προσευχή του ταπεινού λυγίζει τον Θεό. Η ταπείνωση ανοίγει την πύλη του Ουρανού, και τα μυστήρια του Θεού αποκαλύπτονται στους ταπεινούς». (άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)
«Είναι μεγάλη λοιπόν η δύναμη της προσευχής.
»Η Χάρη της είναι πολύ μεγάλη. Ο αρχέκακος όφις ο σατανάς και τα όργανά του την τρέμουν. Λίγο να φωνάξουμε τον Χριστό, λίγο να επικαλεστούμε την Παναγία, λίγο να μιλήσουμε στους αγίους και παίρνει πόδι άλλος.
»Δεν αντέχει τη Χάρη της. Δεν αντέχει την αγάπη Τους. Δεν αντέχει τη Χάρη Τους. Δεν αντέχει την παρουσία Τους. Το κακό βέβαια με μας πολλές φορές είναι ότι δεν προσευχόμαστε. Δεν προσευχόμαστε με θέρμη». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Δεν υπάρχουν μακαριότεροι άνθρωποι από εκείνους που έπιασαν επαφή με τον Ουράνιο σταθμό και είναι δικτυωμένοι με ευλάβεια με τον Θεό. Όπως δεν υπάρχουν πιο δυστυχισμένοι από εκείνους που έκοψαν την επαφή τους με τον Θεό και γυρίζουν ζαλισμένοι τον κόσμο και τα κουμπιά των σταθμών του κόσμου, για να ξεχάσουν λίγο το πολύ άγχος τους». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Μπορείς να ζεις από αυτή τη ζωή τον Παράδεισο.
»Όποιος κάνει το καλό, αγάλλεται, διότι αμείβεται με θεϊκή παρηγοριά. Όποιος κάνει το κακό υποφέρει και κάνει τον επίγειο παράδεισο επίγεια κόλαση.
»Έχεις αγάπη, καλοσύνη; Είσαι άγγελος και, όπου πας ή σταθείς μεταφέρεις τον Παράδεισο. Έχεις πάθη, κακία; Έχεις μέσα σου τον διάβολο και, όπου πας ή σταθείς, μεταφέρεις την κόλαση. Από εδώ αρχίζουμε να ζούμε τον Παράδεισο ή την κόλαση.
»Ο Θεός είναι καλός. Θέλει όλοι να σωθούμε. Αν ήταν να σωθούνε μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός; Δεν είναι στενή η πύλη του Παραδείσου. Χωράει όλους τους ανθρώπους που σκύβουν ταπεινά και δεν είναι φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί να μετανοήσουν, να δώσουν δηλαδή το φορτίο των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε χωρούν να περάσουν εύκολα από την πύλη». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Η μετάνοια, η Εξομολόγηση κόβει το δικαίωμα του διαβόλου.
»Όταν κάποιος είναι πιστός, εκκλησιάζεται, εξομολογείται, κοινωνάει, ο διάβολος δεν έχει καμμιά δύναμη, καμία εξουσία. Σε έναν όμως που δεν είναι πιστός και του δίνει δικαιώματα, έχει μεγάλη εξουσία.
»Ανάλογα με τα δικαιώματα που δίνει μια ψυχή, είναι και η εξουσία του επάνω της. Ακόμη και όταν πεθάνει κανείς και είναι τακτοποιημένος, την ώρα που η ψυχή του ανεβαίνει στον Ουρανό, είναι σαν να τρέχει ένα τραίνο και άλλα σκυλιά τρέχουν από πίσω γαυγίζοντας και δεν μπορούν να του κάνουν τίποτα.
»Όταν ο διάβολος έχει αποκτήσει μεγάλα δικαιώματα στον άνθρωπο και τον έχει κυριεύσει, τότε πρέπει να βρεθεί η αιτία, για να κοπούν τα δικαιώματα. Αλλιώς, όση προσευχή και να κάνουν οι άλλοι, αυτός δεν φεύγει. Σακατεύει τον άνθρωπο.
»Οι ιερείς κάνουν εξορκισμούς, αλλά δεν γίνεται τίποτα ο άνθρωπος βασανίζεται ακόμη περισσότερο από τον διάβολο. Πρέπει να μετανοήσει ο άνθρωπος, να εξομολογηθεί, να κοπούν τα δικαιώματα που έχει δώσει, και μετά θα φύγει ο διάβολος, αλλιώς θα ταλαιπωρείται. Μήνες να διαβάζουμε εξορκισμούς, αν ο διάβολος έχει δικαιώματα, δεν φεύγει». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Γέροντα πότε πιάνουν τα μάγια;
«Για να πιάσουν τα μάγια, πρέπει να δώσει κανείς δικαιώματα στον διάβολο. Να δώσει δηλαδή σοβαρή αφορμή και να μην τακτοποιηθεί με την μετάνοια και την Εξομολόγηση. Σε έναν που εξομολογείται και με το φτυάρι να του ρίχνουν τα μάγια, δεν πιάνουν. Γιατί, όταν εξομολογείται και έχει καθαρή καρδιά, δεν μπορούν οι μάγοι να συνεργασθούν με τον διάβολο, για να τον βλάψουν.
Αν πιάσουν Γέροντα τα μάγια, πώς λύνονται;
»Με την μετάνοια και την Εξομολόγηση. Γι’ αυτό πρέπει πρώτα να βρεθεί η αιτία, για την οποία έπιασαν τα μάγια, να καταλάβει ο άνθρωπος το σφάλμα του, να μετανοήσει και να εξομολογηθεί. Πόσοι έρχονται εκεί στο καλύβι που ταλαιπωρούνται, επειδή τους έχουν κάνει μάγια, και μου λένε: «Κάνε προσευχή, για να απαλλαγώ από αυτό το βάσανο»!
»Μου ζητάνε βοήθεια, χωρίς να ψάξουν να βρουν από πού ξεκίνησε το κακό, για να το διορθώσουν. Να βρουν δηλαδή σε τι έφταιξαν και έπιασαν τα μάγια, να μετανοήσουν, να εξομολογηθούν, για να σταματήσει η ταλαιπωρία τους». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Με την μετάνοια και την εξομολόγηση. Έχω υπόψη μου πολλές περιπτώσεις, άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν από κατάρα, όταν το κατάλαβαν ότι τους καταράστηκαν, γιατί είχαν φταίξει, μετάνιωσαν, εξομολογήθηκαν και τακτοποιήθηκαν. Αν αυτός που έφταιξε πει: «Θεέ μου, έκανα αυτό και αυτό, συγχώρεσέ με» και εξομολογηθεί με πόνο και ειλικρίνεια, τότε ο Θεός θα τον συγχωρήσει, Θεός είναι». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Όποιος αγαπάει, πληροφορείται για την αγάπη του άλλου, αλλά και πληροφορεί τον άλλον για την αγάπη του.
»Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τον άλλον χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Αγάπη είναι να ακούσεις με πόνο τη στενοχώρια του άλλου.
»Αγάπη είναι κι ένα βλέμμα πονεμένο κι ένας λόγος που θα πεις με πόνο στον άλλον, όταν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία. Αγάπη είναι να συμμερισθείς τη λύπη του, να τον αναπαύσεις στην δυσκολία του. Αγάπη είναι να σηκώσεις ένα βαρύ λόγο που θα σου πει.
»Όταν πονάς εσωτερικά για τον άλλο, ο Θεός τον πληροφορεί για την αγάπη σου και την καταλαβαίνει χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Όπως και όταν δεν εκδηλώνεται η κακία μας, αλλά είναι εσωτερική, πάλι ο άλλος την καταλαβαίνει. Βλέπεις, και ο διάβολος, όταν παρουσιάζεται ως «άγγελος φωτός», φέρνει ταραχή, ενώ ο Άγγελος ο πραγματικός φέρνει μια απαλή ανέκφραστη αγαλλίαση». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης).
«Να βλέπεις με πόνο τον άλλον που σφάλλει και να δοξάζεις τον Θεό για όσα σου έχει δώσει, γιατί μετά ο Θεός θα σου πει:
«Εγώ, παιδί μου, τόσα σου έδωσα, κι εσύ γιατί μου φέρθηκες σκληρά;». Να βλέπεις πλατιά τα πράγματα. Να σκέφτεσαι το παρελθόν του ανθρώπου, τις ευκαιρίες που του δόθηκαν να καλλιεργήσει τον εαυτό του και τις ευκαιρίες που είχες εσύ και δεν τις αξιοποίησες.
»Έτσι θα συγκινηθείς από τις δωρεές που σου χάρισε ο Θεός, θα Τον δοξολογήσεις για αυτές και θα ταπεινωθείς, επειδή δεν ανταποκρίθηκες. Παράλληλα θα νιώσεις αγάπη και πόνο για τον αδελφό που δεν είχε τις δικές σου ευκαιρίες και θα κάνεις γι’ αυτόν καρδιακή προσευχή. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν εγκλήματα μεγάλα, αλλά έχουν πολλά ελαφρυντικά. Εμείς να σκεπτόμαστε τα ελαφρυντικά». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Να μην απελπίζονται όσοι βρίσκονται μέσα στον κόσμο, όταν είναι κυριευμένοι από πολλά πάθη και η φύση τους είναι άτακτη και τρέχει με ορμή στην κατηφόρα.
»Αλλά να ελπίζουν στην παντοδυναμία του Θεού. Να στρίβουν το τιμόνι της γερής τους μηχανής στον δρόμο του Θεού, της ανηφόρας. Και πολύ γρήγορα θα προσπεράσουν άλλες βραδυκίνητες μηχανές που τρέχανε μπροστά από πολλά χρόνια στον δρόμο του Θεού.
»Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, όταν αγωνιζόμαστε αλλά δε βλέπουμε καμιά πρόοδο παρά μόνο μηδενικά συνέχεια. Όλοι οι άνθρωποι μηδενικά κάνουμε, ποιος περισσότερα και ποιος λιγότερα. Βλέποντας ο Χριστός τη μικρή μας προσπάθεια, βάζει ανάλογα μια μονάδα στην αρχή και έτσι παίρνουν αξία τα μηδενικά μας και βλέπουμε λίγη προκοπή. Γι’ αυτό δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, αλλά να ελπίζουμε στον Θεό». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Μη δίνετε καρδιά στα υλικά πράγματα.
»Είναι μερικοί που δίνονται ολόκληροι στα υλικά, περνούν όλη την ημέρα με το να ασχολούνται πώς θα κάνουν καλά μια δουλειά και δεν σκέφτονται καθόλου τον Θεό. Να μη φθάνουμε εκεί. Να χρησιμοποιείτε τα χέρια και τα πόδια στην δουλειά, αλλά να μην αφήνετε τον νου σας να ξεφεύγει από τον Θεό.
»Να μη δίνετε όλο το είναι σας, όλο το δυναμισμό μαζί με την καρδιά σας, στα υλικά. Έτσι, γίνεται μετά κανείς ειδωλολάτρης. Όσο μπορείτε στις δουλειές καρδιά να μη δίνετε, χέρια, μυαλό να δίνετε. Καρδιά να μη δίνετε σε χαμένα, σε άχρηστα πράγματα. Γιατί μετά πώς θα σκιρτήσει η καρδιά για τον Χριστό ; Όταν η καρδιά είναι στον Χριστό, τότε αγιάζονται και οι δουλειές, υπάρχει και η εσωτερική ψυχική ξεκούραση συνέχεια και νοιώθει κανείς την πραγματική χαρά. Να αξιοποιείτε την καρδιά σας, να μην την σπαταλάτε.
»Αν σπαταληθεί η καρδιά σε πολλά ασήμαντα, δεν έχει αντοχή να πονέσει για εκείνο που πρέπει να πονέσει. Εγώ θα δώσω καρδιά σε έναν καρκινοπαθή, σε έναν πονεμένο. Η αγωνία μου είναι για τα παιδιά που κινδυνεύουν. Κάνω τον σταυρό μου να τους δίνει ο Θεός φώτιση. Όταν πάλι έχω κόσμο, πάει η προσοχή μου στον πόνο του άλλου, στην αγάπη για τον άλλον. Τον πόνο τον δικό μου δεν τον καταλαβαίνω. Έτσι ξεχνιούνται όλα, παίρνει άλλη στροφή ο άνθρωπος.
»Ο πειρασμός ναρκώνει την καρδιά με «μορφίνες»! Την καρδιά την παίρνει με τον εγωισμό. Αλλά όταν η καρδιά δοθεί στον Θεό, τότε ο νους θα είναι στον Θεό και το μυαλό στην δουλειά. Όταν δουλεύεις, να μην ξεχνάς τον Χριστό. Να κάνεις την δουλειά με χαρά, αλλά ο νους και η καρδιά να είναι στον Χριστό. Τότε και δεν θα κουράζεσαι, και πνευματικά θα μπορείς να κάνεις». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Ο κυριευμένος από υλικά πράγματα είναι κυριευμένος πάντα από στενοχώρια και άγχος, γιατί πότε τρέμει μην του τα πάρουν και πότε μην του πάρουν την ψυχή». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Η απομάκρυνση από τον Θεό είναι κόλαση.
»Όσο περισσότερο κακό κάνει κάποιος, τόσο περισσότερο υποφέρει η ψυχή του. Ο κλέφτης νιώθει χαρά; Δε νοιώθει χαρά. Ενώ αυτός που κάνει καλοσύνες, νοιώθει χαρά. Και να βρει κάτι στο δρόμο, αν το κρατήσει και πει ότι είναι δικό του, ανάπαυση δε θα έχει! Ούτε ξέρει σε ποιον ανήκει, ούτε αδίκησε, ούτε και κλέβει κι όμως δεν αναπαύεται. Πόσο μάλλον να κλέψει.
»Ακόμη κι όταν κανείς λαμβάνει, πάλι δεν νιώθει την χαρά που νιώθει όταν δίνει. Πόσο μάλλον όταν κλέβει ή όταν αδικεί, να νιώθει χαρά. Γι’ αυτό βλέπεις τι πρόσωπο έχουν οι άνθρωποι που κάνουν αδικίες. Ο κόσμος θέλει να αμαρτάνει και θέλει τον Θεό να είναι καλός. Εμείς να αμαρτάνουμε κι Εκείνος να μας συγχωρεί. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν γι’ αυτό και ορμούν στην αμαρτία. Όλο το κακό ξεκινά από την απιστία». (άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Πώς είναι η κόλαση κι ο Παράδεισος σύμφωνα με τον άγιο Παΐσιο;
«Κοίταξε, όπως αυτοί που είναι τη νύχτα έξω στο σκοτάδι βλέπουν όσους είναι μέσα σε ένα δωμάτιο φωτισμένο, έτσι και όσοι θα βρίσκονται στην κόλαση θα βλέπουν όσους θα είναι στον Παράδεισο. Και αυτό θα είναι μεγαλύτερη κόλαση. Όπως πάλι όσοι τη νύχτα είναι στο φως, δε βλέπουν αυτούς που είναι έξω στο σκοτάδι, έτσι και αυτοί που θα βρίσκονται στον Παράδεισο δεν θα βλέπουν αυτούς που θα είναι στην κόλαση.
»Γιατί, αν έβλεπαν τους κολασμένους, θα πονούσαν, θα θλίβονταν για την ταλαιπωρία τους και δεν θα απολάμβαναν τον Παράδεισο, αλλά εκεί «Ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος». Και όχι μόνο δε θα τους βλέπουν, αλλά ούτε θα θυμούνται αν είχαν αδελφό ή πατέρα ή μητέρα, αν δεν είναι κι εκείνοι στον Παράδεισο. «Εν εκείνη τη ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού» λέει ο Ψαλμωδός.
»Γιατί άμα τους θυμούνται, πώς θα είναι Παράδεισος; Αυτοί μάλιστα που θα είναι στον Παράδεισο, θα νομίζουν ότι δεν θα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, ούτε θα θυμούνται τις αμαρτίες που είχαν κάνει. Γιατί, αν θυμούνται τις αμαρτίες τους, δεν θα αντέχουν από φιλότιμο στην σκέψη ότι λύπησαν τον Θεό. Η ποσότητα πάλι της χαράς του καθενός στον Παράδεισο θα είναι διαφορετική. Άλλος θα έχει μια δαχτυλήθρα χαρά, άλλος ένα ποτήρι, άλλος μια ολόκληρη δεξαμενή.
»Όλοι όμως θα αισθάνονται πλήρεις και κανένας δεν θα ξέρει το μέγεθος της χαράς, της αγαλλίασης του άλλου. Τα κανόνισε έτσι ο Καλός Θεός γιατί αν γνώριζε ο ένας ότι ο άλλος έχει περισσότερη χαρά, δεν θα ήταν τότε Παράδεισος, επειδή θα υπήρχε το «γιατί εκείνος να έχει περισσότερη χαρά και εγώ λιγότερη;».
Δηλαδή καθένας θα βλέπει στον Παράδεισο τη δόξα του Θεού ανάλογα με την καθαρότητα των οφθαλμών της ψυχής του. Η ορατότητα όμως δεν θα καθορισθεί από τον Θεό, αλλά θα εξαρτηθεί από την δική του καθαρότητα.
Γέροντα, μερικοί δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κόλαση και Παράδεισος.
«Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κόλαση και Παράδεισος;
Πώς είναι δυνατόν οι νεκροί να μείνουν στην ανυπαρξία, αφού είναι ψυχές; Ο Θεός είναι αθάνατος και ο άνθρωπος είναι κατά Χάρη αθάνατος. Επομένως αθάνατος θα είναι και στην κόλαση. Ύστερα τον Παράδεισο και την κόλαση τα ζει η ψυχή μας σε έναν βαθμό και από αυτή τη ζωή, ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Όταν κάποιος έχει τύψεις συνείδησης και νιώθει φόβο, ταραχή, άγχος, απελπισία, ή είναι κυριευμένος από μίσος, από φθόνο, τότε ζει την κόλαση.
»Ενώ, όταν μέσα του υπάρχει αγάπη, χαρά, ειρήνη, πραότητα, καλοσύνη, τότε ζει τον Παράδεισο. Όλη η βάση είναι η ψυχή, γιατί αυτή είναι που αισθάνεται και την χαρά και τον πόνο. Έτσι και όταν πεθάνει ο άνθρωπος, αν πάει στην κόλαση, θα είναι πιο οδυνηρό. Σκεφθείτε να ζει κανείς ένα αιώνιο εφιαλτικό όνειρο και να βασανίζεται αιώνια! Εδώ δεν μπορείς να αντέξεις για λίγα λεπτά ένα άσχημο όνειρο, άντε τώρα αιώνια να είσαι μέσα στην θλίψη.
»Γι’ αυτό καλύτερα να μην πάμε στην κόλαση. Είναι πολύ βαρύ, μετά από όσα έκανε ο Θεός για μας τους ανθρώπους, να πάμε στην κόλαση και να Τον λυπήσουμε. Ο Καλός Θεός ας μας δώσει καλή μετάνοια, για να μας βρει ο θάνατος σε καλή πνευματική κατάσταση και να αποκατασταθούμε στην Ουράνια Βασιλεία Του. Αμήν». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί μπορούν να προσεύχονται;
»Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Ο Θεός θέλει να βοηθήσει τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για τη σωτηρία τους, αλλά δεν το κάνει, γιατί έχει αρχοντιά. Δε θέλει να δώσει δικαίωμα στον διά-βολο να πει: «Πώς τον σώζεις αυτόν, ενώ δεν κοπίασε;».
»Όταν όμως εμείς προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους, δίνουμε το δικαίωμα στον Θεό να επεμβαίνει. Περισσό¬τερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός, όταν κάνουμε προ¬σευχή για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες. Μπορούμε εμείς να τους βοηθήσουμε. Όπως ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους με αναψυκτικά που τους πηγαίνουμε, έτσι και τους νεκρούς τους ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες που κάνουμε για την ψυχή τους.
»Οι προσευχές των ζώντων να βοηθούν τους κεκοιμημένους μέχρι να γίνει η τελική Κρίση. Μετά τη δίκη δεν θα υπάρχει δυνατότητα να βοηθηθούν. Περισσότερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός όταν προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες.
»Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν την ψυχή. Κι εσείς σε κάθε Θεία Λειτουργία να διαβάζετε κόλλυβα για τους κεκοιμημένους. Έχει νόημα το σιτάρι: σπείρετε εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία, δηλαδή συμβολίζει τον θάνατο και την ανάσταση του ανθρώπου». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Το καλύτερο από όλα τα μνημόσυνα που μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους είναι η προσεκτική ζωή μας.
»Ο αγώνας που θα κάνουμε, για να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να λαμπικάρουμε την ψυχή μας. Γιατί η δική μας ελευθερία από τα υλικά πράγμα¬τα και από τα ψυχικά πάθη, εκτός από την δική μας ανακούφιση, έχει ως αποτέλεσμα και την ανακούφιση των κεκοιμημένων προπάππων όλης της γενιάς μας.
»Οι κεκοιμημένοι νοιώθουν χαρά, όταν ένας απόγονός τους είναι κοντά στον Θεό. Αν εμείς δεν είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε υποφέρουν οι κε¬κοιμημένοι γονείς μας, ο πάππος μας, ο προπάππος μας, όλες οι γενεές. «Δες τι απογόνους κάναμε!», λένε και στενοχωριούνται. Αν όμως είμαστε σε καλή πνευ-ματική κατάσταση, ευφραίνονται, γιατί και αυτοί έγι¬ναν συνεργοί να γεννηθούμε και ο Θεός κατά κάποιον τρόπο υποχρεώνεται να τους βοηθήσει.
»Αυτό δηλαδή που θα δώσει χαρά στους κεκοιμημένους είναι να αγωνισθούμε να ευαρεστήσουμε τον Θεό με τη ζωή μας. Ώστε να τους συναντήσουμε στον Παράδεισο και να ζήσουμε όλοι μαζί στην αιώνια ζωή. Επομένως, αξίζει τον κόπο να χτυπήσουμε τον «πα¬λαιό» μας άνθρωπο, για να γίνει «καινός». Και να μη βλάπτει πια ούτε τον εαυτό του ούτε άλλους ανθρώπους. Αλλά να βοηθάει και τον εαυτό του και τους άλλους, είτε ζώντες είναι είτε κεκοιμημένοι». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Ο κυριευμένος από υλικά πράγματα είναι κυριευμένος πάντα από στε¬νοχώρια και άγχος, γιατί πότε τρέμει μην του τα πάρουν και πότε μην του πάρουν την ψυχή.
»Ο τσιγκούνης πάλι, που αγκύλωσε το χέρι του από το πολύ σφίξιμο, έσφιξε και την καρδιά του και την έκανε πέτρινη. Για να θερα¬πευθεί, θα πρέπει να επισκεφθεί δυστυχισμένους ανθρώ¬πους, να πονέσει. Οπότε θα αναγκασθεί να ανοίξει σιγά σιγά το χέρι του και θα μαλακώσει τότε και η πέτρινη καρδιά του, θα γίνει καρδιά ανθρώπινη και έτσι θα του ανοιχθεί και η πύλη του Παραδείσου.
»Όσοι αναπαύονται μέσα στον υλικό κόσμο και δεν ανησυχούν για τη σωτη¬ρία της ψυχής τους, μοιάζουν με τα ανόητα πουλάκια. Τα οποία δεν θορυβούν μέσα στο αυγό, για να σπάσουν το τσόφλι, να βγουν έξω. Να χαρούν τον ήλιο το ουράνιο πέταγμα στην παραδεισένια ζωή. Αλλά παραμένουν ακίνητα και πεθαίνουν μέσα στο τσόφλι του αυγού». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Ο καλός Θεός με τις δοκιμασίες παιδαγωγεί σαν καλός Πατέρας τα παιδιά Του.
»Από αγάπη, από θεία καλοσύνη και όχι από κακότητα ούτε από κοσμική, νομική δικαιοσύνη. Γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του. Επειδή δηλαδή θέλει να σώσει τα πλάσματά Του και να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία Του.
»Επιτρέπει τις δοκιμασίες, για να παλέψει ο άνθρωπος, να αγωνισθεί και να δώσει εξετάσεις στην υπομονή στους πόνους, ώστε να μην μπορεί να του πει ο διάβολος: «Πώς τον ανταμείβεις αυτόν ή πως τον σώζεις, αφού δεν κοπίασε;». Τον Θεό δεν τον ενδιαφέρει αυτή η ζωή, αλλά η άλλη. Πρώτα μας φροντίζει για την άλλη ζωή και ύστερα για αυτή». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Οι πνευματικοί όμως άνθρωποι, επειδή όλες τις δοκιμασίες τις αντιμετωπίζουν κοντά στον Χριστό, δεν έχουν δικές τους θλίψεις.
»Αν καταλάβει κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του. Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνει την ψυχή. Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται.
»Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σε Εκείνον. Αλλιώς είναι βάσανο· ζητάει να του έρθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δε βρίσκει. Είτε χορτάτος είναι κανείς είτε νηστικός, είτε τον επαινούν, είτε τον αδικούν, πρέπει να χαίρεται και να τα αντιμετωπίζει όλα ταπεινά και με υπομονή.
»Τότε ο Θεός συνέχεια θα του δίνει ευλογίες, ώσπου να φθάσει η ψυχή του σε σημείο να μη χωράει, να μην αντέχει την καλοσύνη του Θεού. Και, όσο θα προχωράει πνευματικά, τόσο θα βλέπει την αγάπη του Θεού σε μεγαλύτερο βαθμό και θα λειώνει από την αγάπη Του». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Σπείρε την λίγη αγάπη που σου έμεινε, για να φυτρώσει αγάπη, να μεγαλώσει, να καρπίσει και να θερίσεις αγάπη.
»Μετά θα σπείρεις την περισσότερη αγάπη που θα θερίσεις και σιγά-σιγά θα γεμίσει το αμπάρι σου και δεν θα έχεις πού να την βάλεις, γιατί, όσο σπέρνεις αγάπη, τόσο πιο πολύ αυξάνει.
»Αν ο γεωργός σπείρει ύστερα τον καρπό που έχει στην σακούλα, θα γεμίσει ένα σακί. Ενώ, αν κρατήσει τον σπόρο στο σακουλάκι και δεν τον σπείρει, ο σπόρος θα σκουληκιάσει. Πρέπει να πετάξει το σπόρο στην γη, για να φυτρώσει, να μεγαλώσει και να κάνει καρπό.
»Έτσι γίνεται και με την αγάπη. Για να αυξηθεί η αγάπη, πρέπει να τη δώσεις. Όποιος όμως δε δίνει έστω και την λίγη αγάπη που έχει, είναι σαν να έχει ένα απλόχερο σπόρο, αλλά τον κρατάει και δεν τον σπέρνει. Αυτός είναι ο πονηρός δούλος που έκρυψε το τάλαντο. Ανάλογα με την αγάπη που θα προσφέρεις, θα έχεις να λάβεις. Αν δε δώσεις αγάπη, δε θα λάβεις αγάπη.
»Όταν όμως ζητάμε την αγάπη των άλλων αποκλειστικά για τον εαυτό μας και θέλουμε όλοι να μας δίνουν και όταν κάνουμε κάποιο καλό, σκεφτόμαστε την ανταπόδοση, δεν έχουμε ακριβή αλλά φθηνή αγάπη. Τότε αποξενωνόμαστε από τον Θεό και δεν λαμβάνουμε αγάπη ούτε από τον Θεό ούτε από τους ανθρώπους.
Όσοι έχουν κοσμική αγάπη μαλώνουν, ποιος να αρπάξει περισσότερη αγάπη για τον εαυτό του.
»Όσοι όμως έχουν την πνευματική, την ακριβή, αγάπη, μαλώνουν ποιος να δώσει περισσότερη αγάπη στον άλλο. Αγαπούν, χωρίς να σκέφτονται αν τους αγαπούν ή αν δεν τους αγαπούν οι άλλοι, ούτε ζητούν από τους άλλους να τους αγαπούν. Θέλουν όλο να δίνουν και να δίνονται, χωρίς να θέλουν να τους δίνουν και να τους δίνονται. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπιούνται απ’ όλους, αλλά πιο πολύ από τον Θεό, με τον Οποίο και συγγενεύουν». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
«Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι.
»Γιατί στην ουσία ο σταυρός που σηκώνουμε είναι σκάλα προς τον Ουρανό. Με τον πόνο μας επισκέπτεται ο Χριστός. «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν», λέει ο Ψαλμωδός. Άνθρωπος που δεν περνάει δοκιμασίες, που δεν θέλει να πονάει, να ταλαιπωρείται, που δεν θέλει να τον στεναχωρούν ή να του κάνουν μια παρατήρηση, αλλά θέλει να καλοπερνάει, είναι εκτός πραγματικότητας.
Γέροντα, δεν γίνεται οι άνθρωποι να συνέλθουν με άλλον τρόπο και όχι με κάποια δοκιμασία;
»Πριν επιτρέψει ο Θεός να έρθει μια δοκιμασία, εργάζεται με καλό τρόπο, αλλά δεν Τον καταλαβαίνουν, γι’ αυτό μετά επιτρέπει τη δοκιμασία. Βλέπετε, και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο, στην αρχή ο πατέρας του το παίρνει με το καλό, του κάνει τα χατίρια, αλλά, όταν εκείνο δεν αλλάζει, τότε του φέρεται αυστηρά, για να διορθωθεί. Έτσι και ο Θεός μερικές φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνει με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία, για να συνέλθει. Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστιες, οι άνθρωποι θα γίνονταν θηρία, δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό.
»Η ζωή αυτή είναι ψεύτικη και σύντομη, λίγα είναι τα χρόνια της. Και ευτυχώς που είναι λίγα, γιατί γρήγορα θα περάσουν οι πίκρες, οι οποίες θα θεραπεύσουν τις ψυχές μας σαν τα πικροφάρμακα. Βλέπεις, οι γιατροί, ενώ οι καημένοι οι άρρωστοι πονούν, τους δίνουν πικρό φάρμακο, γιατί με το πικρό θα γίνουν καλά, όχι με το γλυκό. Θέλω να πω ότι και η υγεία από το πικρό βγαίνει, και η σωτηρία της ψυχής από το πικρό βγαίνει». (άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)
«Ευλογημένη ψυχή, τίποτε δεν είναι αδύνατο στον Θεό.
» Ζήτα του με ευγένεια αυτό που θέλεις. Εάν δυσκολεύεσαι, διάβασε τούς ψαλμούς του Δαβίδ. Θα δεις εκείνος με τι τρόπο ζητούσε από τον Θεό και ελάμβανε αυτό που ποθούσε.
»Όσοι απομακρύνονται από τον Χριστό, στερούνται τον θείο φωτισμό, γιατί άφησαν το προσήλιο σαν τους ανόητους και πηγαίνουν στο ανήλιο. Βλέπετε το Ψαλτήρι που είναι γραμμένο με θείο φωτισμό, τί βαθιά νοήματα έχει! Μάζεψε, αν θέλεις όλους τους θεολόγους, όλους τους φιλολόγους, και θα δεις ότι ένα ψαλμό με τέτοιο βάθος δεν μπορούν να φτειάξουν. Ενώ ο Δαβίδ ήταν αγράμματος, αλλά βλέπεις καθαρά πως τον οδηγούσε το πνεύμα του Θεού». (άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Ό Άγιος Παΐσιος με επηρέασε σχεδόν τα τελευταία είκοσι χρόνια, ήταν ο μόνος Άγιος που ασχολήθηκα στο πρώτο μου βιβλίο πάνε είκοσι χρονια από τότε, αλλά είχα μια φωνή μέσα μου που μου έλεγε ότι ό,τι λέει αυτός ο γέροντας είναι θεόπνευστο, είναι η αλήθεια είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε. Από τότε για ότι απόφαση έπαιρνα συμβουλεύομουν τις διδαχές του Αγίου γέροντα και μπορώ να πω ότι έγινα ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, κοντά στο Θεό, αλλά και κοντά στους συνανθρώπους μου και σας προτίνω σε όλους να διαβάσετε τις διδαχές του, να τις ακολουθήσετε και θα απαλλαγείτε από κάθε πρόβλημα της ζωής σας.
Μελετώντας όλους τους σοφούς του κόσμου κατέληξα σε αυτό που είπε ο Άγιος Παΐσιος ότι η μεγαλύτερη σοφία στηριζόμενη στη λογική είναι βλακεία μπροστά στη σοφία του Θεού. Οι άγιοι γέροντες όπως ο Άγιος Παΐσιος είναι καθαρά κανάλια της φωνής του Θεού και αυτούς πρωτίστως πρέπει να ακούμε. Ο Άγιος Παΐσιος ήταν είναι και συνεχίζει μετά την αναχώρηση του από το χωροχρόνο, να είναι η εκφραση του Κυρίου, έκανε και συνεχίζει να κάνει Θαύματα σε όσους τον επικαλούνται και πιστεύουν στον Κύριο και στον Άγιο γέροντα.
Ο Άγιος Παΐσιος μιλώντας πάντα τα λόγια του Θεού, μας δίνει συμβουλές για την ανατροφή των παιδιών μας τις οποίες αν ακολουθήσουμε δεν θα έχουμε ποτέ πρόβλημα με τα παιδία μας. Ο θεόπνευστος αυτός Άγιος Γέροντας θεωρούσε πιο αποδοτικό να προσευχόμαστε για τα παιδιά μας, παρά να τα μαλώνουμε και να τα γκρινιάζουμε όταν κάνουν κακές πράξεις, θεωρούσε επίσης ότι ο σημαντικότερος παράγοντας για την πνευματική και σωματική υγεία των παιδιών είναι η θετική οικογενειακή ατμόσφαιρα.
Λέει ο Άγιος Παϊσιος για την ανατροφή των παιδιών:
• «Καλό είναι οι γονείς να δείχνουν στο παιδί ότι στενοχωριούνται για τις αταξίες που κάνει, αλλά να μην το πιέζουν και να προσεύχονται». «Γι’ αυτό λέω στις μητέρες να ζοριστούν στην προσευχή και όχι να ζορίσουν τα παιδία τους».
• «Στο σπίτι είναι απαραίτητο να υπάρχει ατμόσφαιρα αγάπης και ειρήνης. Το παιδί αν πάρει λίγη αγάπη από το σπίτι και να ξεφύγει κάποια στιγμή, θα δει ότι δεν βρίσκει αλλού αγάπη, αλλά μόνον υποκρισία και θα γυρίσει πίσω. Αν όμως θυμάται άσχημες σκηνές μέσα στο σπίτι, μαλώματα και αντιδικίες, πως να του κάνει καρδιά να γυρίσει πίσω»;
• «Τα παιδιά στα πνευματικά θέματα τα βοηθούμε κυρίως με το παράδειγμα μας, όχι με το ζόρισμα». «Τα παιδία από την κούνια ακόμη αντιγράφουν τους γονείς. Ξεσηκώνουν ό,τι βλέπουν να κάνουν οι μεγάλοι και τα γράφουν όλα στην άδεια κασέτα τους». «Με το παράδειγμα της, τους μάθαινε να αγωνίζονται με χαρά, για να αποφεύγουν τους πειρασμούς της ζωής, να μην ταράζονται εύκολα μπροστά σε μιά δυσκολία, αλλά να την αντιμετωπίζουν με προσευχή και εμπιστοσύνη στον Θεό».
• «Όταν το παιδί είναι ανήσυχο, αν το πάρει η μάνα του αγκαλιά και το χαϊδέψει και το φιλήσει , ηρεμεί, γαληνεύει. Αν το χορτάσει στοργή και αγάπη, όταν είναι μικρό, ύστερα έχει δύναμη αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής».
• «Με το ζόρισμα οι γονείς δεν βοηθάνε τα παιδιά τα πνίγουν». «Οι γονείς πρέπει να ελέγχουν με τρόπο τα παιδιά τους γιά να τα φέρνουν σε λογαριασμό, αλλά να μην δημιουργούν χάσματα μεταξύ τους». «Οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να βοηθούν τα παιδιά με τον αρχοντικό τρόπο, ο οποίος καλλιεργεί το φιλότιμο στις ψυχές τους, ώστε να καταλάβουν το καλό ως ανάγκη». Τον τρόπο αυτό προσπάθησε όλη του τη ζωή να με διδάξει ο πατέρας μου, πάντα με τον καλό τρόπο, πάντα με έριχνε στο φιλότιμο κι εγώ έκανα ότι ήθελε.
«Η μετάνοια, η εξομολόγηση κόβει το δικαίωμα του διαβόλου», έλεγε ο Άγιος Παΐσιος.
»Επίσης για την εξομολόγηση μας λέγει να μην δικαιολογούμαστε: «Όποιος εξομολογείται και δικαιολογεί τον εαυτό του, δεν έχει ανάπαυση εσωτερική, όσο ασυνείδητος και αν είναι. Τά ελαφρυντικά πού χρησιμοποιεί στην εξομολόγηση του γίνονται επιβαρυντικά για τήν συνείδηση του. Ενώ, όποιος υπερβάλλει τά σφάλματα του, γιατί έχει λεπτή συνείδηση, και δέχεται και μεγάλο κανόνα από τον πνευματικό, αυτός νιώθει ανέκφραστη αγαλλίαση.
»Έχω παρατηρήσει ότι όσοι εκθέτουν τα σφάλματα τους ταπεινά στον πνευματικό και εξευτελίζονται, λάμπουν, γιατί δέχονται τήν Χάρη τού Θεού». «Έτσι, και όταν αγαπάς τον πλησίον σου με ΑΓΑΠΗ ΜΗΤΡΙΚΗ, δικαιολογείς τις αδυναμίες του και δεν βλέπεις τα σφάλματά του, μα κι αν τα δεις, τα συγχωρείς. Τότε η καρδιά σου πλημμυρίζει από αγάπη, γιατί γίνεσαι μιμητής του Χριστού που μας ανέχεται όλους».
Γέροντα, πώς θα πλατύνει η καρδιά μου;
«Για να πλατύνει η καρδιά σου, πρέπει να αφαιρέσεις κάτι από μέσα της… να πετάξεις την φιλαυτία σου. Αν ξεραθεί ο κισσός της φιλαυτίας και της στενής λογικής που σε πνίγει, θα αναπτυχθεί ελεύθερα πια το πνευματικό σου δένδρο. Θα εύχομαι γρήγορα να ελευθερωθεί τελείως η καρδιά σου, για να αναπτυχθεί και να πλατυνθεί.
»Εγώ τώρα ξέρετε πώς νιώθω; Νιώθω τέτοια ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, τέτοια στοργή καί τρυφερότητα, που δεν είχα πρώτα.
»Χωράει μέσα μου όλος ο κόσμος. Θέλω να αγκαλιάσω όλους τους ανθρώπους, για να τους βοηθήσω. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να μείνει κλεισμένη στην καρδιά».
Ο Άγιος Παΐσιος μας ξεκαθαρίζει ότι κανένας ψαλμός δεν λέει ότι οι άδικοι έκαναν προκοπή, χειρότερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει.
«Οτιδήποτε κάνετε να έχει την ευλογία του Θεού. Ότι κάνει ο άνθρωπος σύμφωνα με το Θέλημα και την ευλογία πετυχαίνει, ότι κάνει με πονηρίες δεν ευδοκιμεί. Όταν ο άνθρωπος είναι δίκαιος έχει το Θεό με το μέρος του, όταν έχει την παρρησία του Θεού γίνονται θαύματα. Η τιμιότης του ανθρώπου είναι ανώτερη από το Τίμιο ξύλο.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι κάνουμε να το κάνουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και τότε θα έχουμε το Θεό με το μέρος μας».
Όλο το μυστικό είναι η φώτιση, το Άγιο Πνεύμα έχει τη θεία ενέργεια και κατεβαίνει μόνο του όταν βρει τις πνευματικές προϋποθέσεις στον άνθρωπο.
Για να ανέβουμε στον ουράνιο Παράδεισο μας λέει ο ένας άγιος Γέροντας είναι απαραίτητη η πίστη στον Νοικοκύρη του Παραδείσου, για Τον αγαπήσουμε, να αναγνωρίσουμε την αμαρτωλότητα μας, να ταπεινωθούμε για να Τον γνωρίσουμε και να συνομιλούμε μαζί Του προσευχόμενοι και να Τον δοξάζουμε και όταν μας βοηθά και όταν μας δοκιμάζει.
«Όταν ο άνθρωπος παραμένει στην φυσική του γνώση, παραμένει στην φύση και δεν ανεβαίνει στον Ουρανό. Όταν ο άνθρωπος ταπεινωθεί και φωτιστεί τότε αγιάζεται και το μυαλό, ενώ πριν φωτιστεί η ενέργεια του μυαλού είναι σαρκική. Το σοφότερο πράγμα που θα σκεφτώ, η πιο σοφή λύση που θα βρω είναι η πιο μεγάλη ανοησία, όταν έχει εγωισμό μέσα της, ενώ η ταπείνωση είναι πραγματική σοφία.
»Η ταπείνωση βοηθά σε όλα, θέλει αγώνα . Οι πνευματικοί άνθρωποι μερικές φορές κάνουμε σαν να μην υπάρχει Θεός, δεν αφήνουµε τον Θεό να ενεργήσει. Ο Θεός ξέρει πως δουλεύει. Ενώ υπάρχουν δηλαδή πνευματικά μέσα για να τακτοποιούνται οι δύσκολες καταστάσεις µέ πνευματικό τρόπο, εμείς πάμε να ενεργήσουμε κοσµικά».
Όλο το μυστικό για να έχουμε σύνδεση με τον Δημιουργό, να έχουμε τα πάντα, είναι να δοξολογούμε το Θεό.
Αυτό μας έλεγε ο πατέρας Παΐσιος «Δε νιώθεις τον Ουρανό, γιατί δεν δοξολογείς τον Θεό, όταν ο άνθρωπος κινείται στον χώρο της δοξολογίας… χαίρεται με όλα, όταν ο άνθρωπος ευχαριστεί τον Θεό ακόμη και για τα λίγα, τότε έρχεται πλούσια η ευλογία του Θεού ». Άρα λέμε δόξα σοι ο Θεός για ότι μας συμβαίνει.
Ο Άγιος Παΐσιος γνήσιος εκφραστής του Χριστού θεωρεί ότι για να είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι, θα πρέπει να κρατάμε αγνή την καρδιά μας, να μην κάνουμε κακούς λογισμούς (σκέψεις). Μόνο αν το Θεϊκό Πνεύμα εγκατασταθεί μόνιμα στην καρδιά μας και νοιώθουμε την παρουσία του Θεού θα είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι.
«Το Άγιο Πνεύμα όταν δει την καρδιά μας αγνή έρχεται και κατοικεί μέσα μας, γιατί αγαπάει την αγνότητα. Όλη η βάση είναι ο καλός λογισμός. Αυτό είναι που ανεβάζει τον άνθρωπο, τον αλλοιώνει προς το καλό. Πρέπει να προσέχουμε να μην δεχόμαστε τα τηλεγραφήματα του διαβόλου (αρνητικές σκέψεις) για να μην μολύνουμε «τον Ναόν του Αγίου Πνεύματος» και απομακρυνθεί η Χάρις του Θεού, με αποτέλεσμα να σκοτιστούμε». « Όταν πληθαίνουν οι καλοί λογισμοί, ο άνθρωπος εξαγνίζεται ψυχικά, κινείται με ευλάβεια, ειρηνεύει, και η ζωή του είναι Παράδεισος. Διαφορετικά, τα βλέπει όλα με καχυποψία και γίνεται η ζωή του κόλαση. Μόνος του κάνει την ζωή του κόλαση».
Μόνο αν ακολουθούμε τον Κύριο, σώζουμε την ψυχή μας. Αν ακολουθούμε το «εγώ» μας, τη χάνουμε.
Είναι τόσο φυσικό να συμβαίνει πάντα αυτό που μας είπε ο άγιος Παΐσιος: αν δεν έχουμε τον Θεό μέσα στην καρδιά μας, τότε μέσα μας μπαίνει ο διάβολος και φουντώνει μέσα μας τα πάθη, που είναι η επικέντρωση στην εξυπηρέτηση του γήινου οχήματός μας κι όχι της ψυχής μας που είναι ο πραγματικός μας εαυτός.
Η αιτία της αποτυχίας όλων των γάμων είναι η φιλαυτία, ο εγωισμός.
Όταν υπάρχει έντονη φιλαυτία δεν μπορούμε να χωρούμε με κανένα. Γάμος σημαίνει ενώνομαι σε ένα σώμα, σβήνω το «εγώ» μου, δέχομαι τον άλλο όπως είναι. Δεν του επιβάλλω αυτά που θέλω, δεν επιθυμώ να τον αλλάξω. Από την άλλη βέβαια δεν είναι ανάγκη να του επιτρέπω να με «ισοπεδώνει». Αυτό βέβαια επιτυγχάνεται όχι με επιβολή του «εγώ», αλλά με άκρα ταπείνωση. Στον ταπεινό άνθρωπο υποτάσσεται όλη η κτίση, ακόμη και τα άγρια ζώα, μας λέγει ο άγιος Παΐσιος.
Όσο το σώμα μας, το δερμάτινο σαρκίο που έχουμε ενδυθεί, δοκιμάζεται, τόσο η ψυχή αγιάζεται, μας λέγει ο άγιος Παΐσιος, και συνεχίζει: «όσο ωφελήθηκα από την αρρώστια, δεν ωφελήθηκα από όλες τις ασκήσεις και τις προσευχές που έκανα σε όλη μου τη ζωή».
Όταν η σάρκα μας ταπεινώνεται, με αγρυπνία, νηστεία, προσευχή, τότε ταπεινώνεται η ψυχή μας και τότε την επισκέπτεται η Χάρη του Θεού και σωζόμαστε.
Η ασθένεια τελικά είναι επίσκεψη Θεού, γιατί με την ασθένεια ταπεινώνεται όλο μας το είναι, τότε μας επισκέπτεται η θεία Χάρη και γεμίζουμε πληρότητα και χαρά.
Ο διάβολος είναι πολυμήχανος, έχει άπειρες πονηριές και σκοπός του είναι η καταστροφή μας:
«πάσα μηχανή επιβουλεύεται προς ημετέρα απώλεια». (άγιος Νείλος)
Ο άγιος Παΐσιος μας λέγει ότι υπάρχουν δαιμόνια με ειδικότητα, διαφορετικά πολεμούν κάθε άνθρωπο, διότι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Γι’ αυτόν τον λόγο σε αυτούς που ξεκινούν να ζουν πνευματική ζωή τους κάνει μεγάλη επίθεση και τους φέρνει μεγάλες κακοτυχίες για να τους απογοητεύσει, για να σταματήσουν την πνευματική ζωή.
Τους εγωιστές τους χτυπούν στον εγωισμό, τους φιλάργυρους τους χτυπά με το χρήμα, τους φιλήδονους με το φαγητό και την επιθυμία της σαρκικής επαφής με κάθε άτομο του αντίθετου φύλου που συναντά. Στον σεβάσμιο ταπεινό άνθρωπο βάζει λογισμούς υπεροψίας, ότι είναι καλός, είναι τέλειος, αξίζει πολλά. Ο διάβολος καταλαβαίνει σε ποιο από τα τρία πάθη που κυριαρχούν τον άνθρωπο, τη φιλαργυρία, τη φιληδονία και τη φιλοδοξία, υπάρχει αδυναμία και τον χτυπά.
Ο διάβολος είναι παμπόνηρος. Στόχος του διαβόλου είναι να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει. Παρουσιάζεται με διάφορα προσωπεία. Κρύβεται, μας αιφνιδιάζει, φέρνει σύγχυση στον νου μας.
«Η χαρά είναι του Χριστού, η λύπη είναι του διαβόλου. Όποιος έχει μέσα του φαρμάκι σημαίνει ότι δεν ακουμπάει στον Χριστό. Ο εγωισμός φέρνει απελπισία και λύπη. Όποιος στεναχωριέται από φιλότιμο, ρίχνει το βάρος στον εαυτό του κι έχει παρηγοριά και ανάπαυση από τον Θεό. Όποιος στεναχωριέται από εγωισμό, ρίχνει το βάρος στους άλλους.
»Αν δικαιολογούμαστε, δίνουμε χώρο στον διάβολο και έρχεται και μας στενοχωρεί. Ας δούμε τι πρέπει να διαλέξουμε, την ταπείνωση που μας δίνει παρηγοριά ή τον εγωισμό που φέρνει στενοχώρια, άγχος και ταραχή. Οι εγωιστές πάντα πικραίνονται, αισθάνονται πάντα ότι αδικούνται από τους άλλους.
»Όταν βλέπετε ένα άνθρωπο να έχει μεγάλη στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτα δεν του λείπει, σημαίνει ότι είναι μακριά από τον Θεό, έχει άπειρο «εγώ». Ο άνθρωπος που είναι αχάριστος και γκρινιάζει, του έρχονται οι δοκιμασίες και υποφέρει. Τον γκρινιάρη τον κυνηγά συνέχεια ο πειρασμός. Το ταγκαλάκι (ο διάβολος) θέλει συνεχώς να μας βλέπει λυπημένους, αυτή είναι η δουλειά του.
»Το αντίδοτο της λύπης είναι η δοξολογία στον Θεό. Δεν χαίρεσαι, δεν βλέπεις τον ουρανό, γιατί δεν δοξολογείς τον Θεό. Να δοξάζετε συνέχεια τον Θεό για ό,τι έχετε, η δοξολογία δοξάζει τα πάντα. Όταν ο άνθρωπος δοξολογεί τον Θεό για τα λίγα, του έρχεται άπειρη ευλογία από τον Θεό». (άγιος Παΐσιος)
Για να γινόμαστε κενοί άνθρωποι, απαλλαγμένοι από το «εγώ» μας, τον παλαιό εαυτό μας, είναι ανάγκη να ταυτίζουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Θεού. Η λύπη, η ζήλια, ο φθόνος, προέρχονται από το «εγώ» μας και είναι διαστροφή των δυνάμεων της ψυχής μας, μας λέγει ο άγιος Παΐσιος.
Ο άγιος Παΐσιος μας μιλά για τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού: «Γέροντα, φοβάμαι τα ταγκαλάκια».
«Τι να φοβηθείς; Τα ταγκαλάκια δεν έχουν καμία δύναμη. Ο Χριστός είναι παντοδύναμος. Ο πειρασμός είναι σάπιος. Σταυρό δεν φοράς; Τα όπλα του διαβόλου είναι αδύναμα. Ο Χριστός μας μάς έχει οπλίσει με τον Σταυρό Του. Όταν αφήνουμε τα όπλα τα πνευματικά, τότε ο εχθρός έχει δύναμη. Ένα μικρό σταυρουδάκι δείχνει ένας ορθόδοξος ιερέας σε έναν μάγο και κάνει να τρέμει ο δαίμονας που επικαλείται με τις μαγείες του».
Ο άγιος Παΐσιος απαντά στο ερώτημα, γιατί ο διάβολος φοβάται τον σταυρό:
«Γιατί, όταν ο Χριστός δέχεται τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα και τα χτυπήματα, τότε συντρίβεται το βασίλειο και η εξουσία του διαβόλου. Η υπομονή είναι η πνευματική άμυνα και η ταπείνωση το μεγαλύτερο όπλο κατά του διαβόλου. Το μεγαλύτερο βάλσαμο της σταυρικής θυσίας του Χριστού είναι που συντρίφτηκε ο διάβολος.
»Μετά τη Σταύρωση του Χριστού, είναι πια όπως το φίδι που του αφαιρείται το δηλητήριο ή όπως το σκυλί που του αφαιρούνται τα δόντια. Αφαιρείται το φαρμάκι από τον διάβολο, αφαιρούνται τα δόντια από τα σκυλιά, τους δαίμονες. Τώρα οι δαίμονες είναι αφοπλισμένοι και εμείς με τον Σταυρό οπλισμένοι.
Τίποτε, τίποτε δεν μπορούν να κάνουν οι δαίμονες στο πλάσμα του Θεού, όταν δεν τους δίνουμε εμείς δικαιώματα. Μόνο φασαρία κάνουν, δεν έχουν εξουσία».
«Στην εποχή μας, δυστυχώς η εμπιστοσύνη στη λογική, κλονίζει την πίστη από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες. Γι’ αυτό στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα δεν εξηγείται με τη λογική». (άγιος Παΐσιος) Ζωή είναι να ζούμε μέσα στην αλήθεια που είναι τα λόγια του Χριστού κι όχι να ζούμε μέσα στη λογική που είναι μια ανάλυση των περιορισμένων δεδομένων που έχουμε.
«Με την προσευχή ο Χριστός μας δίνει τη δυνατότητα να μιλάμε μαζί Του. Η προσευχή είναι συνομιλία με τον Χριστό. Με την προσευχή μπορούμε να μιλάμε συνέχεια μαζί Του. Προσευχή είναι να βάζουμε τον Χριστό στην καρδιά μας, να αγαπάμε τον Χριστό με όλη την καρδιά μας. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς, τόσο μεγαλύτερη σιγουριά νιώθει». (άγιος Παΐσιος).
Η επιστροφή του νου στην καρδιά γίνεται με το να την καθαρίζουμε (να βγαίνουν τα μπάζα για να φαίνεται ο Θεός, όπως έλεγε ο άγιος Παΐσιος) και με την «αδιάλειπτη προσευχή». Τότε ο Κύριος κατοικεί μέσα στην καρδιά μας και μας τρέφει συνεχώς με τη Χάρη Του. Χωρίς τον Θεό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, χωρίς την αδιάλειπτη επίκληση του ονόματος του Κυρίου δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Θεωρώ όποιος μελετήσει με προσοχή ολα τα παράπανω θα αλλάξει πληρως τη ζωή του και θα έλθει κοντά στο Θεό και θα γίνει γίνει ευτυχισμένος άνθρωπος όπως έκανα κι εγώ.
ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΠΑΜΑΤΑ από τα βιβλία μου «Έτσι γίνεται το Θαύμα», «Η Πηγή των Πάντων», αλλά κυρίως από το τέταρτο μου βιβλίο Ο Δρόμος προς τη Θέωση.Είναι σημαντικό για όλους όμως να αποκτήσετε και τα τρία βιβλία για να αλλάξετε την ζωή σας και να πετάξετε από υγεία και χαρά όπως έκανα εγώ, για αυτό αν παραγγείλετε και τα τρία βιβλία μου «Έτσι Γίνεται το Θαύμα», στο «Μια Ζωή Γεμάτη Φως» και η «Πηγή των Πάντων» σας τα στέλνω με μεγάλη έκπτωση και χωρίς να σας χρεώνω έξοδα αποστολής. Αν θέλετε να παραγγείλετε δεν έχετε παρά να στείλετε μήνυμα την διεύθυνση και το κινητό σας ή να τηλεφωνήσετε στο 6977349766. http://www.afotopoulos.gr/arthra/276-ta-tr-ia-moy-vivlia-mia-zvh-gemati-fos-etsi-ginetai-to-thavma-h-phgh-ton-pantvn
Και στα τέσσερα βιβλία υπάρχουν cd, που σας βοηθούν να επαναπρογραμματίσετε το υποσυνείδητο σας, να αλλάξετε τις πεποιθήσεις σας. Επίσης στα βιβλία και στα σεμινάρια μου αυτά υπάρχουν πλήρεις οδηγίες για να απενεργοποιήσετε τα αρνητικά σας συναισθήματα και να αυτοθεραπευτείτε σε ενεργειακό επίπεδο και στη συνέχεια σε σωματικό επίπεδο από προβλήματα στην σπονδυλική στήλη, στη μέση, στον αυχένα, στα γόνατα, στο ισχίο, στο στομάχι, στη χολή, αυτοάνοσα νοσήματα, συχνοουρίας, προβλήματα σπαστικής κολίτιδας ή δυσκοιλιότητας, ιγμορίτιδας, ροχαλητού, πρόβλημα καρπιαίου σωλήνα, τενοντίτιδες, αϋπνία, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, διακοπή περιόδου, αρρυθμία, ταχυκαρδία, πονοκέφαλοι, ημικρανίες, δύσπνοιες, αναπνευστικά προβλήματα, προβλήματα στη χολή, χοληστερίνη.(βέβαια για οποιαδήποτε θέμα υγείας έχετε θα απευθύνεστε πρώτα στο γιατρό σας, ενώ παράλληλα σε πνευματικό, νοητικό και ενεργειακό επίπεδο θα απαλλάσσεστε από τις συνθήκες που σας οδήγησαν στην ασθένεια και θα αυτοθεραπεύστε).
Είμαι πάντα δίπλα σας για να απελευθερωθούμε από όλα τα προβλήματα μας, να πετάξουμε από υγεία και χαρά και να οδηγηθούμε στο φως.
Με άπειρη, εν Χριστώ αγάπη
Αλέξης Φωτόπουλος
Συγγραφέας – Εναλλακτικός θεραπευτής
Τηλέφωνα: 6977349766, 6909193329,
Στην Ιστοσελίδα μου www.afotopoulos.gr., που είναι πλήρως ανακαινισμένη θα βρείτε τα πάντα για την υγεία και ευτυχία σας.
Βλέπετε όλοι το κανάλι μου στο YouTube: Αλέξιος Φωτόπουλος, θα σας αλλάξει τη ζωή.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
,
Στο άρθρο μου: http://www.afotopoulos.gr/arthra/233-h-therapeia-tvn-pantvn-ta-aitia-olvn-astheneivn-kathvs-kai-tropos-pou-mporoume-na-autotherapeutoume-na-ehoume-telies-sheseis-kai-afthonia θα βρείτε όλες τις απαντήσεις για τα προβλήματα που σας απασχολούν.
